Ey kardeşim!
Kamil bir şeyhe yapılan rabıta, o kişiyi Rasulullah’ın (s.a.v.) rabıtasına taşır. Rasulullah’ın (s.a.v.) rabıtasının meyvesi, O’nda (s.a.v.) fani olmaktır ( Yani O’nun ahlakıyla ahlaklanmak ve O’nu nefsinde dahi çok sevmektir). Bu ise ni’metleri en değerlilerindendir.
Rasulullah ‘da (s.a.v.) fani olmak, lütf-u ilahi’ye nail olmayı gerektirir.
Rasulullah’ı (s.a.v.) sevme, her mü’minin üzerine vaciptir.
Buhari, Sahih’inde Enes’den (r.a.) rivayet ettiğine göre, Efendimiz şöyle buyurmuştur:
Hiçbiriniz beni, ana-babasından, evladından ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe (kamil) mü’min olamaz “
İnsanın bizzat kendi nefsi de, hadis-i Şerifde geçer bütün insanlar sözünün içerdiği umumi ma’nanın kapsamındadır. Yani bir mü’min , Rasulullah’ı (s.a.v) kendi nefsinden bile daha çok sevmeli
Abdullah b. Haşim’ın (r.a.) rivayet ettiği Hadis-i Şerif’de ise ma’na sarahaten vaki olmuştur.
Hz. Ömer (r.a.) Rasulullah ‘a (s.a.v.)
-“Ya Rasulullah! Seni, nefsim hariç,her şeyden daha çok seviyorum “ dedi
Efendimiz (s.a.v.) :
-“ Hayır! Nefsim (kudret) elimde olan (Allah)a yemin ederim ki, beni nefsinden de çok sevmedikçe hakiki mü’min olamazsın “ dedi.
Hz.Ömer :
-Şimdi seni nefsimden bile çok seviyorum ya Rasulullah!” diyince
Efendimiz:”
-“ Şimdi oldu ya Ömer buyurdu.
(Buhari,Şerhu’Şifa,c.:2,s.:35)
Cenab-ı Allah ‘ın şu buyruğu buna delil olarak kafidir.
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ
“ Peygamber, mü’minler için, kendi nefislerinden daha evledır”.
(Ahzab. 6)
Sana, nefsinden daha evla olanı nasıl olacak da nefsimden daha çok sevmeyeceksin.
Sehl (r.a.) şöyle buyurmuştur:
“ Her kim ki tüm ahlakından kendisini Rasulullah’ın (s.a.v.) emri altında ve O’nun sünnetinin tadını alamaz”.
Ebu Hurayra’dan (r.a.) rivayet edildiğine göre Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“ Benden sonra öyle insanlar gelecekler ki, onlardan biri, ehlini ve malını feda edip, yerine beni görmeyi arzu edecekler. Onlar beni en çok sevenlerden bir zümredir”.
(Cami’u’s-Sağır,8225)
Şifa adlı kitapta zikredilmiş ki:
Hz. Ali’ye (k.a.v.) soruldu:
-Rasulullah’a karşı sevginiz nasıldır?
Buyurdu ki :
Vallahi O, bize, evlatlarımızdan, mallarımızdan , ana ve babalarımızdan ve susadığımız andaki soğuk sudan çok daha sevimli idi”.
Zeyd b. Eslem (r.a.)’dan rivayer edilir ki:
Hz. Ömer (s.a.) bir gece dolaşırken , lambası yanan bir ev gördü. Baktı ki yaşlı bir kadın elleriyle yün eğiriyor ve şöyle diyor:
“ Muhammed’e iyilerin salatı olsun/ O’na tertemiz olan hayırlılar salat ettiler/ Seherlerde ağlar halde ayaktaydın / Ölümler çeşit çeşitdir / Ah keşke ah…Acaba bu dünya beni ve sevgilimi buluşturur mu!?
Bu sözleri işiten Hz. Ömer (r.a.) oturup ağlamaya başladı. Hikaye daha uzundur…( Şifa )
Yine rivayet olunmuştur ki, Abdullah b. Ömer’in (r.a.) ayağı uyuştu. Ona “En sevdiğin kişiyi an, ayağının uyuşması geçer” dediler. O da “Ah Muhammed’im!” diye bağırdı ve ayağının uyuşması hemen geçti.